کاشفان ایرانی 50 سیارک را کشف کردند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، رصد کهکشان راه شیری، جستجوی سیارک های بین ستاره ای و در نهایت کشف و ثبت این اجرام آسمانی مزایایی دارد و از جمله این مزایا جلوگیری از تکرار حادثه چیلیابینسک (شهاب سنگی که از فراز منطقه اورال جنوب روسیه عبور کرد و در بالای شهر چیلیابینسک متلاشی شد) و استفاده از منابع آلی و معدنی موجود در سیارک ها برای تأمین مواد مورد نیاز برای  ساخت تجهیزات فضایی و مداری است. هم اکنون بسیاری از مراکز پژوهشی مرتبط با فناوری فضایی درحال مطالعه امکان سفر به سیارک‌ها و برداشت از ذخایر طبیعی آن‌ها هستند.

هماهنگ کننده کارگروه ایرانی جستجوی سیارک به خبرنگار ما می گوید: دانشگاه هاردن سیمونز امریکا به سرپرستی دکتر پاتریک میلر آغازگر برنامه اکتشاف سیارک ها بود و هم اکنون 80 کشور از سراسر دنیا در این برنامه شرکت می کنند.

سید علی صدیقی می افزاید: ایران از سال 92 در برنامه های بین المللی شرکت کرده بود و توانست دو جرم کشف کند، آن دو گروه به نام «چشم های 51 درجه» از تهران و « انجمن نجوم» از ارومیه بودند و این رویداد شروعی شد برای کشور ما که بتواند به صورت اختصاصی در این برنامه ها شرکت کند.

صدیقی بیان می کند: از سال 93 با راه اندازی کارگروه ایرانی جستجوی سیارک توانستیم3 برنامه مختص گروه های ایرانی در 16گروه به همراه 150 عضو برگزار کنیم. 

وی در ادامه تاکید می کند: نتیجه تلاش و جستجوی کارگروه های ایرانی در تابستان امسال، کشف 50 سیارک بوده است. مطالعه این سیارک ها توسط دانشمندان و منجمان به 3 تا 5 سال زمان نیاز دارد، آن‌ها بر روی این اجرام مطالعه می‌کنند و اطلاعات مداری آن‌ها را مشخص؛ اطلاعات این اجرام را محاسبه می کنند و نهایتا این سیارک ها وارد فهرست اصلی می شوند.

صدیقی می گوید: گروهی که سیارک را کشف می کند می تواند اسمی برای آن انتخاب کند و مهمترین انگیزه کاشفان سیارک، ثبت جهانی این سیارک ها به نام کشورمان ایران است. 

 

سید حسام وکیل یکی از اعضاء این کارگروه درباره دستاوردهای کارگروه ایرانی جستجوی سیارک می گوید: ما به شکل عملی وارد یک فرایند علمی و در عین حال شهروندی شدیم، چیزی که در دنیا به اسم سیتیزن ساینس یا علوم شهروندی می شناسند. علوم شهروندی از شهروندان علاقه مند کمک می گیرد تا به دانشمندان در انجام فعالیت هایی که زمان بر هستند کمک کنند و داده های بسیار زیادی را بدست آورند.‌ 

وکیل می افزاید: کار گروه کشف سیارک ها به ما کمک کرد تا بتوانیم به فعالیت های گروهی بپردازیم و با ایجاد هماهنگی میان اعضا به نتیجه ای مشترک برسیم؛ علاوه بر آن شرکت دراین پروژه بر علم اندوزی و کسب تجربه کمک شایانی به اعضای کارگروه داشت.

وی کشف سیارک ها را لذت بخش برمی شمرد و می افزاید: تصور این است که ما از منظومه شمسی اطلاعات کاملی داریم اما به ناگاه زوایای پنهانی را در منظومه شمسی می بینیم که کشف آن بسیار لذت بخش است و درخشش نام ایران در میان گروه هایی که از سراسر دنیا در این برنامه شرکت می کنند، افتخار آفرین است.

کتایون محمدی عضو دیگری از کارگروه جستجوی سیارک می گوید: افراد، فارغ از اینکه رشته آن‌ها در دانشگاه چیست و چه شغلی دارند می توانند در این کارگروه شرکت کنند و این یکی از محاسن شرایط شرکت در این کارگروه است.

یکی از جوان ترین اعضاء به نام پگاه سادات میرشفیعی خواستار گسترش پهنای باند اینترنت در دانشگاه‌ها و مدارس می‌شود و می افزاید: اگر این اتفاق بیفتد و سرعت بالای اینترنت باعث افزایش سرعت کار ما نیز شود در مجموع برایند بهتری از نتایج جستجو خواهیم داشت.

وی همچنین خواستار ارائه امکانات از سوی وزارتخانه ها، دانشگاه ها و نهادهای مردمی می شود و می گوید: این حمایت‌ها باعث می‌شود دانشجویان و دانش آموزان بتوانند نتیجه بهتری در زمینه جستجوی سیارک بگیرند و در سال های آینده کشورمان یکی از پایگاه‌های این برنامه باشد.

نیلوفر پیلغوش از دیگر اعضای کارگروه است که درباره ارزش اقتصادی کشف و مطالعه سیارک ها می گوید و می افزاید: باتوجه به کمبود معادن زمینی ها می توان از این معادن سیال که متشکل از مواد آلی و معدنی هستند استفاده کرد.

بتازگی با کشف یخ  بر سطح سیارک ها، ایده‌هایی به منظور برداشت از آن‌ها برای استفاده آب مصرفی و تأمین برای تنفس و یا سوخت فضاپیماهای آینده مطرح شده است؛ اگر مدار سفرهای فضایی آینده را بتوان به گونه‌ای طراحی کرد که هر بار سیارک دارای ذخایر یخ در مسیر قرار داشته باشد می‌توان بسادگی تأسیسات لازم برای یک ایستگاه سوخت گیری فضایی را بر سطح آن سیارک بنا کرد. تأسیساتی تمام اتوماتیک که انرژی تابشی خورشید را بوسیله صفحات خورشیدی دریافت و به الکتریسیته تبدیل می کند، با استفاده از این انرژی الکتریکی، یخ آب موجود در خرده سیارک را با یک اجاق میکروویو ساده ذوب و آب حاصل از آنرا را با دستگاه  الکترولیز به هیدروژن و اکسیژن تجزیه می کند.هیدروژن و اکسیژن بدست آمده در مخازن جدا از هم ذخیره خواهند شد. البته این طرح هنوز در مرحله ایده قرار دارد.