صنعت کفش ایران هر روز ناتوان تر می شود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما، معمولا حساب تولید، حساب دو دو تا چهارتاست ؛ یعنی هرچه نیاز بازار بیشتر باشد ، تولید و اشتغال هم رونق می گیرد. اما به شرطی که نیاز بازار از تولیدات داخل کشور تامین شود و یا لااقل بر اساس یک برنامه مدون، قانون و درصد مشخصی برای واردات وجود داشته باشد. 

سالهاست که تولید کنندگان ایرانی از مشکلات میگویند اما انگار صدایشان شنیده نمی شود .نکته مهم اینجاست که از برخی صنایع که بازار خوبی برای فروش دارند هم صدای اعتراض شنیده می شود .

اقای جعفری تولید کننده ای ست که برای حدود 20 نفر اشتغال ایجاد کرده  . او واحد تولید کفش مردانه دارد. در بخشی از کارگاهش تعداد زیادی کفش آماده در جعبه ها دپو شده است . 

آقای جعفری می گوید این کفشها را به سفارش یک برند قدیمی و البته دولتی در صنعت کفش تولید کرده ایم .اما به دلیل تغییر مدیریت حالا محصولی را که سفارش داده اند تحویل نمیگیرند .

 وی با بیان اینکه همین موضوع بخش قابل توجهی از سرمایه واحد تولیدی اش را بلوکه کرده است تصریح می کند: در ایران اهمیتی به تولید داده نمی شود در حالیکه تولید کنندگان ایرانی با کیفیت بالایی تولید می کنند و محصولاتشان تنه به محصولات خارجی میزند .

آقای جعفری می گوید: در صنعت کفش قاچاق و واردات بی رویه از یک سو و موانع تولید از سوی دیگر توان تولید کننده را از بین برده است . 

وی با اشاره به اینکه واحد تولیدی اش توان صادرات را دارد خاطرنشان می کند : دو قرارداد برای صادرات کفش به روسیه در اوایل سال جدید منعقد کردم و قرار بود در تیرماه محصولات را صادر کنم اما به دلیل نبود نقدینگی نتوانستم در موعد مقرر محصولاتم را به روسیه ارسال کنم .

 در اطراف خیابان فردوسی کارگاههای کوچک تولید کفش زیاد دیده می شود . به سراغ تولید کننده دیگری می روم .

آقای حلاجی که از دستگاه های پیشرفته در واحد تولیدی اش استفاده و انواع مدلهای کفش را تولید می کند می گوید : تولیدم در سالهای اخیر 40 درصد کاهش یافته اما برای هیچ مسئولی مهم نیست که یک واحد تولیدی حتی تعطیل شود.

وی تصریح می کند : ما حمایتی از طرف دولت ندیده ایم و کلا حمایتی از تولید نمی شود .

رئیس اتحادیه صنفی کفاشان دست‌دوز می گوید: در سال جدید که سه ماه از آن به پایان رسیده و وارد ماه چهارم شده ایم فقط 25 درصد تولید کنندگان کار تولید را آغاز کرده اند. 

رسول شجری تصریح می کند:  قاچاق و واردات بی رویه و همچنین موانعی که همواره برای تولید وجود دارد باعث شده بسیاری از تولید کنندگان، واحدشان را تعطیل کنند. 

وی می گوید: در حال حاضر6000 واحد تولیدی و فروشگاهی مجوز فعالیت دریافت کرده اند اما ازاین تعداد فقط 25 درصد واحدها مشغول به کار هستند . 

شجری با احتساب سرانه هر نفر سه جفت کفش، تاکید می کند : سالانه حدود 250 میلیون جفت کفش نیاز بازار است و متاسفانه سهم تولید کنندگان ایرانی با این روند همچنان کم و کمتر می شود.

رئیس اتحادیه صنفی کفاشان دست‌دوز تهران اضافه می کند: هوای تولید در صنعت کفش بهاری نیست و باید با همت همگان تغییری در این فضا ایجاد شود.   

شجری می گوید: بانکها نه تنها کمکی  نمی کنند بلکه به معضلی برای تولید تبدیل شده اند. یکی از معضلات، سود تسهیلات است . سود تسهیلات بانکها بیش از 18 درصد است در حالیکه سود تولید حدود 10 درصد است . 

وی تصریح می کند : پولی که بانک به عنوان وام پرداخت میکند به درد قاچاقچیانی میخورد که کفش را با 30 دلار وارد کشور میکنند و از 500 هزار تومان تا یک میلیون و 400 هزار تومان در فروشگاه ها به فروش میرسانند. 

شجری به مشکلات مالیاتی اشاره می کند و می گوید : در 5 سال گذشته آنچه به عنوان مالیات بر درآمد پرداخت کرده ایم از سرمایه خودمان بوده نه از درآمد .

رئیس اتحادیه صنفی کفاشان دست‌دوز تهران توضیح می دهد: صنعت کفش میتواند اشتغال قابل توجهی ایجاد کند . در همه کشورها اگر واحدی تعداد کارکنانش را افزایش دهد شرایط بهتری برایش در نظر میگیرند اما در ایران هر واحد اگر تا 5 نفر کارگر داشته باشد بخشی از حق بیمه را دولت کمک میکند اما اگر یک نفر اضافه شود کار فرما باید همه حق بیمه را پرداخت کند و دولت دیگر کمکی نمیکند .

 وی تصریح می کند: این سیاست در مقابل اشتغال زایی است و کارفرما ترجیح می دهد با همان تعداد اندک کارگران کار را ادامه دهد .

شجری تاکید می کند: با وضعیتی که در داخل کشور داریم سعی می کنیم نگاهمان به صادرات باشد تا لااقل بتوانیم تولید را سرپا نگه داریم . 

وی می گوید: تلاشمان این است در بازار روسیه که از تولیدات ایرانی استقبال کرده اند حضور جدی تری داشته باشیم و در این مسیر نشست هایی  با مقامات روسی  داشته ایم .

 رئیس اتحادیه صنفی کفاشان دست‌دوز تهران اضافه می کند : در نمایشگاه امپکس تهران که شرکتهای بزرگ تولید کننده کفش از کشورهای مختلف شرکت میکنند دولتهایشان از طریق سفارتخانه ها در تهران تا 60 درصد هزینه های شرکت هایشان را پرداخت میکنند به دلیل اینکه محصولاتشان را به خارج از مرزهایشان آورده اند اما در کشور ما برای تولیدکنندگان چنین تسهیلاتی نیست .

به هرحال صنعت کفش ایران آنقدر قدمت و تجربه دارد که روا نباشد اینگونه زیر قاچاق و واردات بی رویه و نبود حمایت جدی ، ناتوان شود . 

این مهم است که وقتی واحد تولیدی با تعدادی کارگر تعطیل می شود کسی لااقل احساس مسئولیت کند .

تولید دلسوزی میخواهد که میخها را از پای تولید کننده بیرون بکشد.

امیر اصلانخانی 

خبرگزاری صدا و سیما