چرا رژیم صهیونیستی مشوق تجزیه عراق است؟
رژیم صهیونیستی با حمایت از تجزیه عراق به دنبال شبیه سازی بحران، انتقال بحران و ایجاد حاشیه امن برای سرزمین های تحت اشغال خود است والا چرا با حق تعیین سرنوشت فلسطینی ها مخالفت می کند؟

همه پرسی تجزیه عراق روز دوشنبه در میان مخالفت های جهانی، منطقه ای، مخالفت دولت مرکزی بغداد و اختلافات در میان احزاب کردی در حالی آغاز شد که از نگاه بسیاری از ناظران وتحلیلگران اوضاع منطقه، اصرار مسعود بارزانی رئیس حزب دموکرات کردستان عراق به برگزاری همه پرسی، پیامدهای غیرقابل جبرانی در وهله اول برای کردها، در وهله دوم برای اعراب سنی، سوم برای عراق، چهارم برای منطقه و پنجم برای جهان به بار خواهد آورد که این تبعات شباهت های نزدیکی با پیامدهای تشکیل رژیم جعلی صهونیستی دارد و از این منظر با تجزیه عراق باید منتظر بحرانی شبیه بحران تاسیس این رژیم جعلی در منطقه بود.
بطور اجمالی باید گفت پس از آنکه رژیم جعلی صهیونیستی در سال 1948 در سرزمین هالی فلسطینی با حمایت غربی ها تشکیل شد در طول هفت دهه گذشته موجی از بی ثباتی و جنگ های پی درپی میان این رژیم و همسایگان در برگرفته است از سویی در داخل سرزمین های اشغالی هم همواره جدال میان فلسطینی ها با صهیونیست ها برای دستیابی به حقوق خود وجود داشته و دارد.
تشکیل این رژیم از سویی با توجه به عدم شناسایی از سوی کشورهای منطقه به انزوای این رژیم منجر شده ضمن اینکه همین موجودیت جعلی سبب رشد جریان های افراطی و تروریسم شده که تبعات آن منطقه و جهان را با تهدید روبرو کرده است. از این گذشته ماهیت رژیم صهیونیستی که بر نژادپرستی و همسان سازی استوار است از سویی به تضییع حقوق اعراب سنی داخل سرزمین های اشغالی منجر شده بطوریکه آنها به عنوان شهروند درجه دو محسوب می شوند و از سوی دیگر در میان خود یهودی ها هم این تبعیض میان یهودیانی که از غرب آمده اند(اشکنازی ها) با یهودیانی که از اتیوپی (فلاشه ها)مهاجرت کرده اند با یهودیان سفاردین( شرق تبار)دیده می شود.
حال این نگرانی وجود دارد که جدایی کردستان عراق و تشکیل دولتی کردی در شمال این کشور هم دقیقا همین تبعات را برای کردها، اعراب سنی، عراق، منطقه و جهان به دنبال داشته باشد. بارزانی در حالی همه پرسی را برگزار کرد که نخست باید گفت اقدام او برخلاف قانون اساسی عراق و مخالفت های داخلی و قوانین بین المللی است. دوم اینکه هیچ یک از کشورهای منطقه و جامعه بین المللی حاضر به پذیرش چنین دولت نامشروعی نیست. سوم اینکه تشکیل چنین دولتی می تواند به بروز جنگ های داخلی از یکسو، جنگ با بغداد از سوی دیگر وجنگ های دیگر با کشورهای همسایه و بالاخره تولید بی ثباتی در جهان منجر شود. در حال حاضر علاوه بر اینکه حیدرالعبادی نخست وزیر عراق از برداشتن همه گام ها برای حفظ وحدت عراق سخن گفته، بینعالی ییلدریم نخست وزیر ترکیه نیز گفته است: نتیجه همه پرسی منطقه کردستان عراق را به رسمیت نخواهیم شناخت. ییلدیریم افزوده است: اعمال تحریم های اقتصادی، سایسی و نظامی در واکنش به همه پرسی در منطقه کردستان در حال بررسی است.
نکته چهارم، از آنجایی که ساختار چنین دولتی بر اساس نژاد است این مسئله می تواند به آپارتاید دیگری در منطقه منجر شده وحقوق هم کردها وهم اعراب سنی تضییع شود. در این مورد می توان به کوچ دادن اعراب سنی از محل زندگی شان مثل کرکوک یا مندلی اشاره کرد. با توجه به این موارد می توان پی برد که رژیم صهیونیستی با حمایت از تجزیه عراق به دنبال انتقال بحران از سرزمین های اشغالی به منطقه و در حاشیه امن قرار دادن موجودیت خود است و اگر اکنون از دموکراسی و حقوق کردهای عراقی دم می زند نه به خاطر حمایت از کردها یا ارزش های دموکراسی و حقوق بشر است چرا که اگر اینگونه بود ابتدا باید به فلسطینی ها حق انتخاب تعیین سرنوشت خودشان را می داد نه اینکه آنها را به کوچ اجباری وادار می کرد و هویت سرزمین های فلسطینی را با شهرکسازی های مداوم تغییر می داد.
---------------------------------
رضا محمدمراد