بيانيه کانون صنفي استادان دانشگاه صنعتي شريف درباره بودجه سال 97

به گزارش خبرنگار خبرگزاري صدا و سيما به نقل از روابط عمومي کانون صنفي اساتيد دانشگاه صنعتي شريف؛ متن بيانيه صادر شده به اين شرح است:

به نام خدا

انتشار رديف هاي بودجه پيشنهادي براي نهادهاي مختلف در سال 97، انتشار فهرستي از حقوق هاي خارق العاده مديران مؤسسات دولتي و نيمه دولتي، بروز مشکلات معيشتي براي گروه هاي زيادي از هموطنان و نارضايتي آنان و سرانجام نياز به شفافيت و ارتقاي آگاهي عمومي، ما اعضاي شوراي کانون صنفي استادان دانشگاه شريف را واداشته است که پيشگام شويم و وضعيت اقتصادي دانشگاه خود را براي هموطنان توضيح دهيم.
دلايل ما براي اين اقدام متعدد اند: نخست آنکه ما اميدواريم به عنوان بخشي از مصرف کنندگان ثروت عمومي کشور چگونگي و چرايي بودجه خود و طريقه مصرف آن را براي هموطنان توضيح دهيم چرا که دانستن اين امور را حق بديهي آنان به عنوان مالکان طبيعي اين ثروت عمومي مي دانيم. دوم اينکه ما اميدواريم الگويي براي ديگر مؤسسات و نهادها شويم تا آنها نيز با اقدامي مشابه در اين راه گام نهاده و به شفاف سازي و سالم سازي فضاي اجتماع کمک کنند. سوم اينکه تصوير دقيقي از وضعيت اقتصادي همکاران خود به خصوص استادان جوان ارائه دهيم، سرانجام و مهم تر از همه مي خواهيم به دولت و مجموعه نظام نسبت به عواقب زيان بار تبعيض هاي فاحش در تخصيص بودجه و بي اعتنايي آنها نسبت به نهاد دانشگاه هشدار دهيم.
ما اميدواريم که با اين کار باب گفتمان را بگشاييم که در آينده با کمک همکاران ديگر دانشگاه ها، و صاحب نظران از همه رشته ها به يک همگرايي عمومي چه در سطح ملي و چه در سطح نظام سياسي بيانجامد.
دانشگاه صنعتي شريف بيش از پنجاه سال پيش با دورنماي ايجاد مؤسسه اي پيشرو در عرصه آموزش علمي و تکنولوژيک به نحوي که بتواند با بهترين مؤسسات دنياي پيشرفته رقابت کند تأسيس شد. آن رؤياي بزرگ، که با بازگشت بسياري از دانش آموختگان از بهترين و بزرگ ترين دانشگاه هاي دنيا و با مديريتي منضبط و روشمند آغاز شد، با همراهي خيل عظيم جوانان بسيار مستعد، تا به امروز که بيش از نيم قرن از آن تاريخ سپري شده، همواره نيروي محرک و اصل راهنماي بنيادين دانشگاهيان شريف بوده است. شکوفايي ناشي از انقلاب اسلامي و شور و شوق سازندگي کشور بر اين نيروي محرکه اوليه بيش از پيش افزود تا سرانجام شريف در کنار ديگر دانشگاه هاي بزرگ به عنوان يکي از مهم ترين مراکز تربيت نيروي متخصص و کارآمد براي ايران امروز در آيد. امروزه بار اداره کشور در تمامي شئون علمي، صنعتي، دفاعي و مديريتي بر عهده نيروي متخصصي است که توسط همين دانشگاه و دانشگاه هاي بزرگ ديگر تربيت مي شوند.
ما با همين نيروي محرکه و با درک شرايط سخت و محروميت هايي که تصور مي رفت همگان به يکسان از آن بهره مندند، توانسته ايم کيفيت و استاندارد هاي بالاي آموزشي را در حد دانشگاه هاي خوب دنيا نگاه داريم. ما با تکيه بر همين اصول توانسته ايم ارزش و اصالت آموزش و پژوهش خود را در دوران هجوم مدرک گرايي حفظ کنيم. امروزه دانشگاه صنعتي شريف داراي 13 دانشکده علوم و مهندسي و 18 پژوهشکده و مرکز پژوهشي در عرصه اي گسترده از فناوري هاي مختلف است. اين مجموعه داراي 484 عضو هيأت علمي، و در حدود هزار و 200 کارمند و 12 هزار دانشجو در مقاطع مختلف تحصيلي از کارشناسي، کارشناسي ارشد و دکتري است.
اما بودجه تخصيص داده شده به چنين مجموعه عظيمي در سال 97 تنها ، 170 ميليارد تومان است که از بودجه بسياري از مؤسسات آموزشي غير دانشگاهي کمتر است. در مقايسه با اين نوع مؤسسات که شايد هزينه هاي مشابهي چون هزينه هاي اسکان، تغذيه دانشجويان و امور روزانه دارند، دانشگاه شريف بايد هزينه هاي نگهداري و به روزرساني تجهيزات بيش از 200 آزمايشگاه، کارگاه و مراکز داده پردازي را نيز از همين بودجه تأمين کند. کافي است که توجه کنيم هزينه هاي جاري، تعميرات و نگاهداري خوابگاه هاي دانشجويي که در مقايسه با آزمايشگاه ها هيچ گونه تجهيزاتي ندارند سالانه بالغ بر 10 ميليارد تومان است. با اين وجود دانشگاه بايد با به روز رساني آزمايشگاه ها و امکانات کلاس ها و تالارهاي درسي اش با برترين دانشگاه هاي دنيا و منطقه رقابت کند تا جذابيت کافي براي ماندن دانشجويان در کشور براي ادامه تحصيل ايجاد کند.
برمبناي چنين بودجه اي، متوسط دريافتي خالص ماهيانه يک استاديار، يک دانشيار، و يک استاد به ترتيب حدود 3 و نيم ، 5 و 7 ميليون تومان است. چنين دورنمايي از درآمد به خصوص براي استادياران جواني که مواهب زندگي و کار در جوامع غربي را رها کرده و به عشق خدمت به کشور باز مي گردند ولي از تأمين حداقل هاي زندگي نيز باز مي مانند، به شدت نا اميد کننده است.
در مقياس کلان تر نيز مقايسه اي با بودجه دانشگاه هاي کشورهاي منطقه که از نظر سياسي رقيب ايران به شمار مي روند ولي ظرفيت هاي علمي بسيار کمتري دارند (40 ميليون دلار بودجه دانشگاه شريف با 12 هزار دانشجو در مقايسه با 2 و نيم ميليارد دلار بودجه دانشگاه ملک سعود با 55 هزار دانشجو) نشان مي دهد که نحوه تخصيص بودجه در کشور ما تا چه اندازه به چشم انداز توسعه پايدار و تأثير آن در رقابت هاي منطقه اي بي توجه است.
ما ناچاريم هشدار دهيم تخصيص اين چنيني بودجه که بدون توجه به کارکرد نهادهاي مختلف در امر توسعه علمي، مديريتي، صنعتي و دفاعي صورت مي گيرد دير يا زود موتور توسعه کشور را به سکون کامل خواهد کشاند.
ما ناچاريم هشدار دهيم که بي توجهي به حقوق دبيران و معلمان که نسل هاي آينده حتي بيش از استادان دانشگاه مرهون دانش، کوشش و نوآوري آنهاست زيانبار است.
ما ناچاريم هشدار دهيم که اگر چه در کنار ديگر هموطنان شرايط سخت کشور را درک مي کنيم و چون گذشته با عشقي که برگرفته از آرمان اوليه ماست، به کار خود ادامه خواهيم داد، اما در مواجهه با ناملايمات ملموسِ زندگي آرمان ها نيز ممکن است از پا در آيند و شکيبايي ها به سر برسند.