پخش زنده
امروز: -
سرپرست ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان زنجان گفت: یکصد نمونه کاشی زرینفام مکشوفه از کاوشهای شهر تاریخی سلطانیه بررسی شدند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی وزارت میراثفرهنگی، آقای امیر ارجمند گفت: کاشیکاری یکی از تزییناتی است که در بناهای تاریخی دوره ایلخانی بکار رفته است و از همه مهمتر میتوان به کاشیهای زرینفام طلایی اشاره کرد که در طی چندین قرن هم از نظر هنر و هم از نظر تکنیک سرآمد کاشیهای تولیدی بودند.
او ادامه داد: ۷۵۰ سال پیش ساخت شهر سلطانیه به دستور ارغونشاه آغاز و در دوره پسرش اولجایتو (به معنی خوشبخت) معروف به سلطان محمد خدابنده به اتمام رسید و این شهر به عنوان پایتخت ایلخانان مغول انتخاب شد. پس از آن بناهای عظیمی در این شهر ساخته شد که از جمله آن میتوان به ساخت مسجد جامع سلطانیه، ارگ سلطانیه، کارخانه ابریشمبافی سلطانیه که از بغداد به سلطانیه منتقل شده بود با ۴ هزار کارگر، بازار تاریخی سلطانیه و مجموعه چلپی اوغلو اشاره کرد.
این مسوول در ادامه توضیحات خود در خصوص معماری سلطانیه گفت: امروز بقایای قسمت اعظم شهر سلطانیه در زیر خاک، در عرصههای تاریخی حفاظتشده مدفون است، اما از جمله آثار بهدستآمده از کاوشهای صورت گرفته در این شهر تاریخی کاشهای زرینفام طلایی است که مورد تحقیق بررسی قرار گرفتهاند.
آقای امیر ارجمند در خصوص فرم و نقش بکار رفته در کاشیهای زرینفام گفت: فرم این کاشیها بهصورت خشتی، مسطح، برجسته، کتیبه که در اِزاره بناها نصب شده و ستارهای، هشتضلعی و صلیبی است. نقوش بکار رفته در این کاشیهای به حیوانی، انسانی، گیاهی و کتیبه دار تقسیم میشود.
سرپرست ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان زنجان در خصوص جزییات نقوش گفت: نقوش حیوانی بهکاررفته در این کاشیها انواع پرندگان در حال پرواز، سیمرغ، اژدها، عقاب، روباه، پلنگ و ... را شامل میشود. در نقوش گیاهی نیز انواع گلهای پنج پر بهعنوان نقوش پرکننده فضای کاشیها مورد استفاده قرار گرفته است.»
او در خصوص نقوش انسانی این کاشیها عنوان کرد: انسانها در این کاشیها اغلب ایستاده، نشسته با چهرههای مغولی و پوششهای فاخر هستند.
آقای ارجمند گفت: نوشتههای روی کاشیهای بهدستآمده از کاوشهای شهر تاریخی سلطانیه برگرفته از آیات قرآن و اشعار فارسی در قالب پند و اندرز است.
تکنیک ساخت کاشیهای زرینفام که به کاشیهای طلایی معروف هستند از دوره سلجوقی آغاز شده است و در دوره تیموری پایان مییابد که در این دوره تاریخی از این تکنیک برای ساخت ظروف سفالی گرانبها نیز استفاده میشده است.